“What do you care what other people think?” কোনো কোনো মানুহে পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ স্মাৰ্ট ব্যক্তি বুলি অভিহিত কৰা, বা আমি নিজেও তেওঁৰ সম্পৰ্কে পঢ়ি থাকিলে প্ৰায় তেনেকুৱাই অনুভৱ কৰা প্ৰখ্যাত বিজ্ঞানী ৰিচাৰ্ড ফিলিপছ ফাইনমেনৰ এইখন এখন আত্মজীৱনীমূলক গ্ৰন্থ। গ্ৰন্থখনৰ সম্পৰ্কে শুনা প্ৰায়ভাগ মানুহৰে মনলৈ হয়তো...
জীৱন-যাত্ৰাৰ কোনো কোনো বিশেষ মুহূৰ্তত আমি প্ৰত্যেকেই অপ্ৰয়োজনীয়ভাৱে অত্যাধিক পৰামৰ্শৰ মুখামুখি হোৱাৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰোঁ। সেই পৰামৰ্শৰ বৰষুণজাকত তিষ্ঠি থাকিবলৈ বা নিজৰ পৰৱৰ্তী কাম-কাজৰ ক্ষেত্ৰত সঠিক দিশত আগবাঢ়ি যাবলৈ ব্যক্তি এজনক জ্ঞান, দৃঢ়তা, অভিজ্ঞতাৰ পৰা আহৰণ কৰা শিক্ষা, নিজৰ লক্ষ্যৰ দূৰত্ব সম্পৰ্কে সুস্পষ্ট ধাৰণা আদিৰ...
আনে নভবা কথাবোৰ ভাবি সৰুতে বেছি ভাল লাগে৷ সৰুতে ডাঙৰসকলে সোধে- "তোমাৰ প্ৰিয় গ্ৰন্থ কি কি?", "তোমাৰ প্ৰিয় কবিতা কোনকেইটা?", "তোমাৰ প্ৰিয় গল্প কোনকেইটা?", "কোনকেইখন সাধু কিতাপ তোমাৰ বেছি ভাল লাগিছিল?" ইত্যাদি৷ কিন্তু তেওঁলোকৰ কোনেও কেতিয়াও নোসোধে - "তোমাৰ প্ৰিয় প্ৰবন্ধ কোনকেইটা?" সেইবাবে সৰুৰে পৰা,...
আগতে “জেং”, “কামোৰ” আদি শব্দবোৰ ব্যৱহাৰ কৰা নাছিলোঁ। এতিয়া প্ৰায় দুবছৰ মানৰ পৰা “কামোৰ”, “ৰে” আৰু “বে” এই শব্দ তিনিটা মাজে মাজে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। মাথোঁ ৫০-৬০ বছৰীয়া, নিজকে অনেকদিনীয়া পুৰণি বুলি ভবা, অথচ বহু ক্ষেত্ৰত আধুনিক, কোনো কোনো বিশিষ্ট ব্যক্তিয়ে এইকেইটা শব্দ ব্যৱহাৰ কৰাসকলক...