নবেম্বৰ-ডিচেম্বৰ— এই সময়খিনিত কিছুসংখ্যক সংবাদ-প্ৰতিষ্ঠান বা আন অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠানে বছৰটোৰ বিশেষ দহজন বা বিশজন ব্যক্তি আদিৰ তালিকা উলিওৱাৰ যো-যা চলায়। এইসমূহৰ প্ৰত্যেকৰে উদ্দেশ্য পৃথক পৃথক। বহুতে “আনেও উলিয়াই যেতিয়া, আমিও পাৰোঁচোন” বুলি উলিয়ায়। বহুতে, বছৰটোত ইতিমধ্যে যিসকল অলপ বিখ্যাত হ’ল বা কিবাকৈ বিদেশৰ পৰা কিবা এটা-দুটা...
ডিজিটেল ইণ্ডিয়া প্ৰকল্পলৈ গুগল, ফেচবুক আদিৰ পৰা ব্যাপক সঁহাৰি অহাৰ লগে লগে, কিছুমান কাকতত বিৰোধীতা কৰাৰ স্বাৰ্থত বিভিন্ন সাংবাদিক, সম্পাদক, স্তম্ভলেখক আদিয়ে বিভিন্ন লেখা লিখিছে। তেওঁলোকৰ লেখা বা প্ৰতিবেদনবোৰত পুঁজিবাদ, দাৰিদ্ৰ ইত্যাদি বিভিন্ন প্ৰসংগৰ লগতে চীনত যে গুগল, ফেচবুক আদি নিষিদ্ধ তাৰ কথাও মাজে মাজে...
মহাত্মা গান্ধী মানে “এখন গালত কোনোবাই এটা থাপৰ মাৰিলে, আনখন গালো পাতি দিয়া” পৃথিৱীৰ একমাত্ৰ মানুহজন নেকি? ৰসিকতাখিনি বাদ দিয়াৰ পাছতো এই কথাষাৰৰ বাবে বহুতে তেওঁক তেনেকুৱা এজন মানুহ যেনেই ধাৰণা কৰিব পাৰে; কিন্তু সেইটো শুদ্ধ নহয়। সেই কথাষাৰৰ জৰিয়তে মোহনদাস কৰমচান্দ গান্ধী নামৰ মানুহজনে...
বহুত ধন ঘটি সেইখিনি অ-লাভজনকভাৱে শিক্ষা-প্ৰসাৰ আদি সমাজৰ কিছুমান কামত খৰছ কৰাৰ সপোন এটা মাজে মাজে মনলৈ আহিলে এটা কাহিনী মনত পৰে। কাহিনীটো গৱেষণা-প্ৰতিষ্ঠান এটাৰ সঞ্চালক এজনৰ বক্তৃতাত শুনা, নিজে পঢ়িবলৈ পোৱা নাই, গতিকে সঠিককৈ ক’ব নোৱাৰিম। কাহিনীটো এনেধৰণৰ— এই যে আমি “জুচ”, “ঠাণ্ডা” আদি...
(১) ৰবীন শৰ্মা! নেতৃত্ব প্ৰদানৰ দক্ষতা বৃদ্ধিত তথা নিজৰ অন্তৰ্নিহিত দক্ষতাক কাৰ্য সম্পাদনত ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ প্ৰেৰণা যোগাব পৰা তেওঁৰ কিতাপসমূহৰ প্ৰায় আটাইকেইখনেই এতিয়া “বেষ্ট-চেলাৰ”। কেৱল লেখক হিচাপেই নহয়, বক্তা হিচাপেও তেওঁ বিশ্বখ্যাত আৰু অত্যন্ত অনুপ্ৰেৰণাদায়ক। তেওঁৰ গ্ৰন্থ আৰু বক্তৃতাৰ জড়িয়তে নিজক উজলাই তুলিবলৈ সক্ষম হোৱা মানুহৰ...
(১) কেইবছৰমান আগতে এটা কম্পিউটাৰ শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠানৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চল শাখাই ৰবীন্দ্ৰ ভৱনত আয়োজন কৰা তেওঁলোকৰ কিবা এটা অনুষ্ঠানত ব্যক্তিত্ব গঠন আৰু পাৰদৰ্শিতা প্ৰদৰ্শনৰ বাবে আহৰণ কৰিবলগীয়া গুণসমূহৰ সম্পৰ্কত অমিতাভ মুখাৰ্জী নামৰ এজন অধ্যাপকে বক্তৃতা দিছিল। তেওঁ কৈছিল, তেওঁ নিজে ভাৰতৰ প্ৰথম দহখন শ্ৰেষ্ঠ মহাবিদ্যালয়ৰ তালিকাত সদায়ে অন্তৰ্ভুক্ত...